Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2011/353 Esas 2012/3429 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/353
Karar No: 2012/3429
Karar Tarihi: 05.03.2012

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2011/353 Esas 2012/3429 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, davacının abonesi ve turizm teşvik belgesi sahibi olan bir şirketten daha yüksek tarife üzerinden elektrik bedeli tahakkuk ettirdiği için normal tarife ile düşük tarife arasındaki farkın ödenmesi istemiyle açılmıştır. Yerel mahkeme, istemin bir bölümünü kabul etmiş ve davalı tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz edilen kararda, davalı tacir olmadığı ve uyuşmazlık da ticari işlemden kaynaklanmadığından yasal faiz ölçüsü uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Yerel mahkeme tarafından avans faizi uygulanması usul ve yasaya uygun düşmediği için kararın düzeltildikten sonra onanması gerektiği kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasası'nın 438/7. maddesi ve yasal faiz kavramı kullanılmıştır.

4. Hukuk Dairesi 2011/353 E. , 2012/3429 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 07/08/2009 gününde verilen dilekçe ile alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 30/09/2010 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazına gelince; dava, davacının abonesi ve turizm teşvik belgesi sahibi olan dava dışı şirkete, davalının yazısı üzerine düşük tarife yerine normal tarife üzerinden elektrik bedeli tahakkuk ettirmesi üzerine dava dışı şirket tarafından normal tarife ile düşük tarife arasındaki farkın ödetilmesi amacıyla açılan dava sonunda davacının, dava dışı şirkete ödemek zorunda kaldığı tutarın rücu yolu ile alınması istemine ilişkindir. Yerel mahkemece istemin bir bölümü kabul edilmiş; karar, davalı tarafından temyiz olunmuştur.
Davalı tacir olmadığı gibi uyuşmazlık da ticari işlemden kaynaklanmadığından davada uygulanacak olan faiz ölçüsü avans faizi olmayıp yasal faizdir.
Yerel mahkemece açıklanan yönler gözetilmeyerek, davalının yasal faiz yerine avans faizi ile sorumlu tutulmuş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekirse de belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasası"nın 438/7. maddesi gereğince kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle hüküm fıkrasının tazminat tutarına ilişkin 1 nolu bendinde yer alan “...avans faizi...” biçimindeki sözcükler silinerek yerine “...yasal faiz...” sözcüklerinin yazılmasına; öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddiyle kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA 05/03/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.