Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/19886 Esas 2022/5972 Karar Sayılı İlamı
Esas No: 2021/19886
Karar No: 2022/5972
Karar Tarihi: 10.05.2022
Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/19886 Esas 2022/5972 Karar Sayılı İlamı
Özet:
İzmir 24. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkûmiyet kararının açıklanmasının geri bırakılması ile ilgili olarak yapılan tebligatın usulsüz olduğu ve bu nedenle kararın kesinleşmediği belirlendi. Bu sebeple sanığın temyiz talebi itiraz kabul edilerek dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iade edildi. Kanuna göre tebligatın yapılacak adrese uygun şekilde yapılması gerektiği vurgulandı. Konuyla ilgili kanun maddeleri 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi, 5271 sayılı CMK’nın 231/5. maddesi ve aynı maddenin 12. fıkrasıdır."İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARLA
İLGİLİ BİLGİLER
Mahkeme : İZMİR 24. Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi - Numarası : Mahkûmiyet: 27/01/2021- 2020/524 esas ve 2021/14 karar (TDST: 13/10/2009 - 2009/111 esas ve 2009/1517 karar
Mahkûmiyet: 15/11/2011 - 2011/903 esas ve 2011/1592 karar
Bozma:22/06/2016 - 2015/12858 esas ve 2016/7234 karar HAGB: 22/11/2016 - 2016/649 esas ve 2016/809 karar )
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine hükmün açıklanması suretiyle mahkûmiyet
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesine göre tebligatın, öncelikle muhatabın beyan ettiği, en son adrese yapılması, bu adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilip, bu adrese tebligatın yapılması gerekmektedir.
Sanığın yokluğunda verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin gerekçeli kararın “9180 Sokak No:11 D:3 Yeşilyurt Karabağlar/İzmir” adresi yerine MERNİS adresinde Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre tebliğ edilmesinin usulsüz olduğu anlaşıldığından kararın kesinleşmediği, buna bağlı olarak mahkemenin daha sonra yapmış olduğu işlemlerin hukuki geçerliliğinin bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın temyiz dilekçesinin 22/11/2016 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara yönelik itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nın 231/5. maddesi uyarınca verilen, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın, aynı maddenin 12. fıkrasına göre temyizi mümkün olmayıp, itiraza tabi olması nedeniyle, sanığın bu konudaki temyiz isteği itiraz olarak kabul edilerek merciince karar verilmek üzere, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 10/05/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
