Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/8818 Esas 2013/23096 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 10. Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 20.12.2011 tarih ve 2010/918-2011/983 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin ortağı ve genel müdürü sıfatıyla çalıştığı dönemlere ilişkin Bağ-Kur primlerinin davalı şirket tarafından yatırılmadığını ve 30.10.2010 tarihli Bağ-Kur prim borcunu müvekkilinin bizzat kendisinin ödediğini ve ödenen prim borcunun davalıdan tahsili için Beyoğlu 4. İcra Müdürlüğü"nün 2010/42050 esas sayılı dosyası ile davalı hakkında başlatılan icra takibine karşı, davalının Bağ-Kur prim borcunu ödeme yükümlülüğünün sigortalıya ait olduğu gerekçesi ile itiraz ettiğini ileri sürerek haksız ve hukuka aykırı itirazın iptaline, takibin devamı ile borçlunun %40 dan aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, Bağ-Kur Kanunu"na göre prim ödeme yükümlülüğünün iş verene ait olmayıp sigortalıya ait olduğunu savunarak davanın reddine ve davacının %40 oranında kötü niyet tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının davalı şirketin ortağı ve yönetim kurulu üyesi olarak ve şirketi temsilen genel müdür olarak görev yaptığı ve bu nedenle davalı şirket ile arasındaki hukuki ilişkinin vekalet akdine dayandığı, kendi adı ve hesabına çalışan kişinin Bağ-Kur sigorta primini kendisinin ödemesi gerektiği ve dolayısı ile davacı tarafından ödenen Bağ-Kur sigorta priminin hizmet akdine bağlı çalışanı olmadığı, kurum ortağı olduğu için davalı şirketten talep edemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 17.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.