2004 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/1446 Esas 2018/3688 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Ceza Mahkemesi
SUÇ : 2004 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Mahkemece, sanığın gerçekte kendisine ait olan iki adet aracı babası ... adına tescil ettirdiği kabul edilerek, sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmişse de, devir (satın alma) tarihlerinin şikayet tarihinden sonra olması nedeniyle Mahkemenin bu kabulü yerinde olmadığı gibi, .... Oto Kiralama adlı iş yerine ilişkin kayıtlı olduğu Vergi Dairesinden iş yeri açma ve varsa devre ilişkin belgeler getirtilmeden eksik kovuşturma ile mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
1-02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden "etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile" ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu"nun 354. maddesinin aynı Kanun"un 331/1 maddesinde düzenlenen suç yönünden uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, suçun işlenmesinden sonra fail ile mağdur arasındaki çekişmeyi bir uzlaştırmacının girişimiyle kısa zamanda tarafların özgür iradeleriyle ve adli merciler daha fazla meşgul edilmeden sonuçlandırmayı amaçlayan uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması ve İcra ve İflas Kanunu"nun 354. maddesinin yerine geçip anılan maddenin uygulanmasını ortadan kaldırmaması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK"nun 253, 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
2-TCK’nın 5. maddesi gözetilmeden, kanuni bir engel bulunmadığı halde, yerinde görülmeyen gerekçelerle sanık hakkında TCK"nın 50. maddesinin uygulanmaması,
3-Gün adli para cezası paraya çevrilirken, uygulama maddesi olan TCK"nın 52/2. maddesinin karar yerinde gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6 fıkrasına aykırı davranılması,
4-Dava ve cezanın İİK’nın 354. maddesinde belirtilen nedenlerle düşeceğinin karar yerinde gösterilmemesi,
5-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 29.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.