Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1461 Esas 2020/384 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1461
Karar No: 2020/384
Karar Tarihi: 20.01.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1461 Esas 2020/384 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum edilmesiyle ilgili bir davada, sanık müdafinin temyiz başvurusunu inceledi. Temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edildi ve yapılan incelemeler sonucunda, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak, sanığın adli sicil kaydındaki diğer hükümlülükleri göz ardı edilmiş ve yanıltıcı bir temyiz süresi belirlenmişti. Bu nedenle, hüküm bozuldu ve yeniden düzenlendi. Sanığın cezası, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verildi. Kanunlar: 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK\"nin 318., 320., 321., 322. ve TCK\"nin 58/6-7. maddeleri.

11. Ceza Dairesi 2018/1461 E. , 2020/384 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık müdafinin duruşmalı inceleme isteminin, hükmolunan cezanın türü ve süresine göre koşulları bulunmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 318. maddesi uyarınca reddine oy birliğiyle karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
7035 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 291. maddesinin 1. fıkrasının Bölge Adliye Mahkemelerinden verilen kararlara ilişkin temyiz süresini düzenlediği, daha önce Yargıtay incelemesinden geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin CMUK"nin 310. maddesine göre 1 hafta olduğu, ancak verilen hükümde temyiz süresi 15 gün olarak gösterilmek suretiyle yanıltıldığı anlaşıldığından, sanık müdafinin 15.11.2017 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Dörtyol 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/164 Esas ve 2010/35 Karar sayılı ilamının 20.05.2014 tarihinde kesinleştiği, dosyaya konu suçtan sonra kesinleşen hükmün tekerrüre esas olmayacağı; sanığın adli sicil kaydında yer alan diğer hükümlülüklerinden, Alanya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/530 Esas ve 2009/329 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözeltilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak, yerine ""Alanya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/530 Esas ve 2009/329 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, TCK"nin 58/6-7. maddeleri uyarınca sanığa verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.