Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/34054 Esas 2016/1120 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/34054
Karar No: 2016/1120
Karar Tarihi: 19.01.2016

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/34054 Esas 2016/1120 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi         2015/34054 E.  ,  2016/1120 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

    DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai ücreti, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
    Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
    Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı İsteminin Özeti:
    Davacı vekili, müvekkilinin davalı işverene ait şantiyelerde yol, baraj işlerinde ve çelkar hazır betonda formen olarak çalıştığını, iş sözleşmesine haksız olarak son verildiğini belirterek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, milli bayram alacağı, hafta sonu alacağı, yıllık izin alacağı, dini bayram alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davalı Cevabının Özeti:
    Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
    Mahkeme Kararının Özeti:
    Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, da...ın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Temyiz:
    Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
    Gerekçe:
    1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
    2-Davacının fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil alacağı bunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
    Söz konusu alacak kalemlerinin yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
    Somut olayda; davacı ile birlikte çalışma dönemlerine ilişkin davacı tanığı ... beyanında, davacı ile ... şantiyesinde iki yıl, ... şantiyesinde beş-altı ay, ... şantiyesinde iki yıl, ..."da ikibuçuk yıl birlikte çalıştıklarını, davacı tanığı ... davacı ile birlikte ... şantiyesinde iki yıl, ... şantiyesinde iki yıl, ... şantiyesinde bir yıl kadar çalıştıklarını, davacı tanığı ... davacı ile ... şantiyesinde altı ay ... yol şantiyesinde iki ay ve ... şantiyesinde dört-beş ay çalıştıklarını beyan etmişlerdir.
    Hafta tatili alacağı yönünden ise; davacı tanığı ... davacının formen olarak çalıştığını, ve teknik personel olduğu için hafta tatili yapmadığını beyan etmiş diğer davacı tanığı ..."de şantiyelerde çalıştıkları dönemde iki ayda bir sekiz gün izin kullandıklarını beyan etmiştir. Mahkemece davacının tüm hafta tatillerinde çalıştığı kabul edilmiştir. Hafta tatili izninin toplu olarak kullandırılması mümkün değil ise de iki ayda sekiz gün izin kullanımında sekiz haftada iki gün hafta tatili kullanıldığını kabulü gerekecektir.
    Bu halde; davacının çalışma süresi nazara alındığında çalışma sürelerine ilişkin tanık beyanlarının çelişkili olduğu anlaşılmaktadır. Tanıklardan davacı ile hangi tarihlerde ne kadar süre ile çalıştıkları sorulmalı, çelişkiler giderilmeli, tanıkların ancak beraber çalıştıkları döneme ilişkin görgüye dayalı bilgileri olacağı göz önüne alınarak tüm dosya kapsamı değerlendirilerek söz konusu alacak kalemleri hakkında bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
    Sonuç:
    Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.