Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2016/13689 Esas 2020/2070 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 28/12/2015 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 10/05/2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, ortaklığın giderilmesi istemine ilişkindir.
Davacı vekili, taraflar adına kayıtlı ... plaka sayılı araç üzerindeki ortaklığın satış yoluyla giderilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile dava konusu araç üzerindeki ortaklığın satış sureti ile giderilmesine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı temyiz etmiştir.
1) Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2) Paydaşlığın (ortaklığın) giderilmesi davaları, paylı mülkiyet veya elbirliği mülkiyetine konu taşınır veya taşınmaz mallarda paydaşlar (Ortaklar) arasında mevcut birlikte mülkiyet ilişkisini sona erdirip ferdi mülkiyete geçmeyi sağlayan, iki taraflı, tarafları için benzer sonuçlar doğuran davalardır.
Paydaşlığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmesi halinde 492 sayılı Harçlar Kanunu ve eki Tarifenin karar ve ilam harcı başlıklı 1. maddesinin (c) fıkrası hükmü uyarınca bir gayrimenkulün hissedarlar arasında satış suretiyle şuyuun izalesine dair hükümlerde (Gayrimenkulün satış bedeli üzerinden) binde 11,38 oranında, menkul niteliğindeki mal üzerindeki paydaşlığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmesi halinde ise 2. maddesinin (a) fıkrası hükmü uyarınca maktu harç ile yetinilmesi gerekir.
Somut olaya gelince; taşınır mallardaki ortaklığın giderilmesi davalarında 492 Sayılı Harçlar Kanunu ve karar tarihinde (2016 yılı) yürürlükte bulunan 1 sayılı tarife uyarınca 31,40TL maktu harç alınması gerekirken mahkemece taşınır mal niteliğindeki dava konusu aracın satış bedeli üzerinden binde 11,38 oranında harç alınmasına karar verilmesi doğru görülmemişse de, bu husus, hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün 1086 Sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle; davalının sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bent uyarınca davalının temyiz itirazlarının kabulü ile, hüküm sonucunun 3. bendinin hükümden çıkarılarak yerine “Dava konusu taşınır malın satışı nedeniyle alınması gereken 31,40TL maktu harçtan peşin alınan 27,20TL’nin mahsubu ile bakiye 4,20TL harcın taraflardan tapu kaydındaki payları oranında alınarak Hazineye gelir kaydına” ibaresinin eklenmesine; hükmün 1086 Sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438/7. maddesi uyarınca DÜZELTİLMİŞ bu şekliyle ONANMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 20.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.