Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/3830 Esas 2017/10592 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62, 53/1, 58/2-3-6, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
İddianamedeki anlatım ve uygulanması istenen sevk maddelerine göre; sanığın kullanmak için uyuşturucu ve uyarıcı madde satın almak suçunu işlediği iddiasıyla da dava açılmasına rağmen mahkemece bu suça ilişkin hüküm kurulmadığı anlaşıldığından, dava konusu edilen bu eylemle ilgili olarak zamanaşımı süresi içinde bir karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
1-TCK’nın 58/4. maddesi gereğince kasıtlı suçlar ile taksirli suçlar arasında tekerrür hükümlerine hükmedilemeyeceği gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilen sanık hakkında daha önceden kasıtla işlenen önceki mahkumiyeti sebebiyle TCK’nın 58. maddesi gereğince tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi ve 58/3 maddesi uyarınca seçimlik cezalardan olan adli para cezasının uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2-Katılma kararı verilirken hazır olan sanığa katılma talebine karşı diyeceklerinin sorulmaması suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 238. maddesinin 3. fıkrasına aykırı hareket edilmesi,
3-Sanık hakkında hükmolunan temel cezadan TCK"nın 62/1. maddesi gereğince indirim yapılırken temel cezanın 3 ay yerine 15 ay olarak gösterilmesi,
4-Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulanma imkanı olmayan TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanması suretiyle hak yoksunluğuna hükmedilmiş olması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.