Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/3585 Esas 2016/794 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay akabinde mağdur ..."ın 6 aylık şikayet süresinde beyanlarının alındığı ve mağdurun sanıktan şikayetçi olduğunu beyan ettiği, diğer mağdur ..."ın ise 08.08.2012 ve 05.12.2012 tarihli kolluk tutanaklarına göre, hastanede tedavi görmesi sebebiyle beyanlarının alınamadığı, sanık hakkında taksirle birden fazla kişinin yaralanması suçundan kamu davası açıldığı, ancak mağdur ..."ın sanıktan şikayetçi olduğuna ilişkin ilk beyanının kamu davası açılması akabinde kovuşturma aşamasında 17.07.2013 tarihinde ve suç tarihinden itibaren 6 aylık şikayet süresinden sonra alındığı, mağdurun 6 aylık şikayet süresinde şikayetçi olduğuna dair beyanda bulunmadığı, mağdurun yaralanmasının niteliği ve hastanede tedavi görme süreci de göz önüne alındığında, kendiliğinden soruşturma aşamasında müracaat ederek şikayet beyanında bulunabilecek durumda olduğu anlaşılmakla, sanığın sadece mağdur ..."ın yaralanmasından sorumlu tutulacağı ve taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olan sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 89/1. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
2-Sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, bir gün karşılığı miktarın belirlenmesine ilişkin uygulama maddesinin ve sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilirken uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 21.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.