Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/9081 Esas 2017/6913 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava ödeme emri iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulune karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı kendi adına düzenlenen ödeme emirlerinin iptal edilmesini istemiş, mahkemece, kısa kararın hüküm fıkrasında, “Davanın kabulüne, davalı Kurum tarafından davacı hakkında başlatılan 2013/015290 ve 2011/015564 takip nolu icra takiplerine konu ödeme emirlerinin iptaline,” karar verilmesine rağmen, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında ise; “1-Davanın KABULÜNE, davalı Kurum tarafından davacı aleyhine başlatılan 2013/015290 ve 2011/015565 takip nolu icra takibine konu ödeme emrinin İPTALİNE;” yazılmak suretiyle kısa karar ile, gerekçeli karar arasında çelişki yaratıldığı anlaşılmıştır.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa son oturumda tefhim edilen kısa kararın gerekçeli karara aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkca anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.04.1992 günlü ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle, sair hususlar incelenmeksizin BOZULMASINA, 17.10.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.