Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/337 Esas 2020/298 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi


Davacı ... tarafından, davalı ... aleyhine 26/08/2016 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 17/05/2017 günlü karara karşı davacı tarafın istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 09/10/2017 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş; hükme karşı davacı tarafından istinaf talebinde bulunulmuştur. Bölge adliye mahkemesince davacının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının yurt dışında olduğu süre içinde bütün işleri kendisinin yaptığını, yeni yaptığı evinde çalıştığını, bütün gücünü bu işlerde kaybettiğini, hastalık sahibi olduğunu, davalı yüzünden 66 gün cezaevinde yattığını, davalının özel işlerinde 30 sene kadar çalıştığını, davalının kendisine işlerini görmesini bunun karşılığında parasını vereceğini söylediğini ancak vermediğini, aralarında kavga çıktığını belirterek uğradığı maddi ve manevi zararın giderilmesini istemiştir.
Davalı, davacıyı herhangi bir şekilde yanında çalıştırmadığını, borcunun olmadığını, maddi durumu iyi olduğu için davacının bu yola başvurduğunu belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, maddi tazminat isteğinin ispat edilemediğinden reddine, manevi tazminat isteğinin şikâyet için yeterli emare bulunduğu, davacının anayasal şikâyet hakkını kullandığı gerekçesiyle reddine karar verilmiştir. Hükme karşı davacı istinaf talebinde bulunmuştur.
Bölge adliye mahkemesi ilgili dairesince, ilk derece mahkemesince talebin yanlış değerlendirilerek davacının, davalının kendisine hakarette bulunduğu ve müştekisinin davacı, şüphelisinin davalı olduğu soruşturma dosyası içeriğine göre sanki davada haksız şikayet nedeniyle manevi tazminat talep ediliyormuş gibi şikayet için yeterli emare bulunduğu, bu nedenle davanın reddi gerektiği yönündeki gerekçenin dosya içeriğine uygun olmadığı, manevi tazminat talebinin manevi tazminatı gerektirecek bir haksız fiilin varlığının ispat edilememesi nedeniyle reddine karar verilmesi gerektiği ancak sonuç itibari ile ilk derece mahkemesinin manevi tazminat isteminin reddine ilişkin kararında bir isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle davacının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu m.353/1-b bendinin 2 numaralı alt bendinde yargılamada eksiklik bulunmamakla beraber, kanunun olaya uygulanmasında hata edilip de yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığı takdirde veya kararın gerekçesinde hata edilmiş ise düzelterek yeniden esas hakkında duruşma yapılmadan karar verileceği hüküm altına alınmıştır.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararının gerekçesi değiştirildikten sonra sonuç itibariyle kararın yerinde olduğu belirtilip davacının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmek suretiyle kararın gerekçesi ile hüküm fıkrası arasında çelişki oluşturulmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi bir hüküm mahkemesi olup, kararın bölge adliye mahkemesince yeniden hüküm tesisi gerekirken istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle işin esası incelenmeksizin hükmün usulden bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz edilen Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK 371. maddesi gereğince BOZULMASINA, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 03/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.