Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/42004 Esas 2017/10801 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1) İddianame içeriği ve kabule göre sanığın önce belediye başkanı olan ..."e hakaret ettiği, sonrasında mağdur zabıta memuru Ali"ye yönelik hakaret içerikli sözler sarfettiği, bu olayların birbirini takip ettiği sabitken, sanık hakkında kamu görevlilerine karşı eylemi nedeniyle TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanması yerine sanık hakkında yazılı şekilde fazla ceza tayin edilmesi,
2) Sanık hakkında, birden fazla suçtan hükümlülüğü içeren ilamdaki hangi cezanın tekerrüre esas alındığının açıkça gösterilmemesi,
3) Sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Develi Sulh Ceza Mahkemesi"nin 26.12.2006 tarih ve 2006/62 Esas, 2006/171 Karar sayılı ilamının “D” bendindeki cezanın 4320 sayılı Yasaya muhalefet suçu olduğu, 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 23/1. maddesi hükmünce 4320 sayılı Yasanın yürürlükten kaldırılması suretiyle eyleminin suç olmaktan çıkarılması ve tekerrüre esas alınan ilamın “E” ve “F” bentlerinde gösterilen cezaların ise tehdit suçuna ilişkin olduğu, tehdit suçunun hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253/3. madde hükmü uyarınca uzlaştırma kapsamına alınmış olması karşısında anılan suça ilişkin mahkumiyet hükümleri açısından uyarlama yapılıp yapılmadığı araştırılıp, bunun sonucuna göre mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi zorunluluğu,

4) TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkması,
5) TCK"nın 53/l-(c) maddesindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnamedeki isteme aykırı olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken aleyhe temyiz olmadığından, 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 11.10.2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.