a Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2012/28251 Esas 2014/4746 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suçlar : a) Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
b) Uyuşturucu madde ticareti yapma
c) İnfaz kurumuna yasak eşya (uyuşturucu madde) sokma
Hüküm : a) Tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri (Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan)
b) Fikri içtima gereğince "uyuşturucu madde ticareti yapma" suçundan mahkûmiyet (Uyuşturucu madde ticareti yapma ve infaz kurumuna yasak eşya sokma suçlarından)
b) "Uyuşturucu madde ticareti yapma suçu" yönünden: Bozma

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
A) Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen karara yönelik kanun yolu talebinin incelenmesi:
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararlar, sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre, durma kararı niteliğinde olup itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, oybirliğiyle;
B) Uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan verilen hükmün incelenmesi:
Sanığın suç konusu uyuşturucu ve uyarıcı maddelerle birlikte nizamiyeden infaz kurumuna girdiğinin anlaşılması karşısında, TCK"nın 44. maddesi uyarınca daha ağır sonuç doğuran tamamlanmış "uyuşturucu madde bulundurma" suçundan hüküm kurularak aynı Kanun"un 297. maddesinin 1. fıkrasının 2. cümlesi gereğince cezanın artırılması doğru olduğundan, tebliğnamedeki (1) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Adli sicil kaydında yer alan Elazığ 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2010/730 esas ve 2011/195 karar sayılı ilamı ile kasıtlı suçtan verilen ve tekerrür oluşturan adlî para cezasına ilişkin mahkûmiyeti nedeniyle sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdani kanının dosya içerisindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile eleştiri ve aşağıda belirtilen dışındaki yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 53. maddesi uygulanırken, sanığın kendi alt soyu dışındaki kişilerle ilgili, bu maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde öngörülen “velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunma yetkisi”nden yoksun bırakılmasına karar verilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, CMUK’nın 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA, ancak bu durumun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili (7) numaralı paragrafın hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına“ ibaresinin yazılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Başkan vekili ..."nın tekerrür yönünden değişik gerekçesi ve oybirliğiyle, 17.06.2014 tarihinde karar verildi.

DEĞİŞİK GEREKÇE

Dairemizin 15.02.2012 tarih ve 2008/18536- 2012/1087 sayılı kararına yazdığım karşı oy gerekçemde belirttiğim nedenlerle; sadece para cezasından ibaret mahkûmiyet hükmü, TCK"nın 58. maddesinin 6 ve 7. fıkralarının uygulanmasını gerektirecek bir tekerrür oluşturmadığından, Mahkemenin sanık hakkında belirtilen fıkraları uygulamamış olması doğrudur.
Açıklanan nedenlerle; sanık hakkında TCK"nın 58. maddesinin 6 ve 7. fıkralarının uygulanmamasının eleştirilmesine ilişkin çoğunluk görüşüne katılmıyorum. 17.06.2014