213 sayılı Vergi Usul Kanununa muhalefet - 5464 sayılı Yasaya muhalefet - Tefecilik Yapmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3722 Esas 2020/2095 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Vergi Usul Kanununa muhalefet, 5464 sayılı Yasaya muhalefet, Tefecilik Yapmak
HÜKÜM : Sanıklar hakkında 5464 sayılı Kanuna aykırılık ve tefecilik yapmak suçlarından; hükmün açıklanmasının geri bırakılması
Sanıklar hakkında Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan; mahkumiyet

1-Tefecilik ve 5464 sayılı Kanun"a aykırılık suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakıması kararlarına yönelik sanıklar müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesi:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesi uyarınca temyizi mümkün olmayıp, itiraz yasa yoluna tabi olduğu ve bu hususta itiraz merciince karar verilmediği anlaşıldığından, dava dosyasının bu yönden merciince incelenmek üzere mahalline İADESİNE,
2- 2008, 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve 2008 takvim yılında sahte fatura kullanma suçlarından verilen hükümlere yönelik sanıklar müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesi:
Her takvim yılında işlenen “sahte fatura kullanma” ve “sahte fatura düzenleme” suçları birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup biri diğerinin unsuru olmadığı gibi her iki suçun birbirine dönüşmeyeceği, 14.11.2014 tarih 2015/12 esas sayılı iddianame ile dava şartı olan mütalaaya uygun olarak sanıklar hakkında 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve 2008 takvim yılında sahte fatura kullanma suçlarından dava açılmasına karşın tek bir mahkumiyet hükmü kurulması; aynı takvim yılında birden fazla sahte fatura düzenlediği ve kullandığı kabul edilen sanıklar hakkında TCK"nin 43/1. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal hükmü ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiillerin sanıklar tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiillere uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümlerde eleştiriler dışında bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanıklar müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA,
04.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.