Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/8828 Esas 2015/15194 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, sübut bulduğu gerekçesi ile kıdem tazminatı haricindeki taleplerin kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda, Dairemizin 2012/28393 Esas sayılı kararı ile yıllık izin belgelerinin davacıya gösterilip beyanı alındıktan sonra değerlendirilmesi gerektiği ve hükmedilen miktarların net mi, brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağı gerekçesi ile bozulmuştur.

Bozma üzerine yapılan yargılamada, davacı, 2000 yılına ilişkin belgeye konu yıllık izni kullanmadığını beyan etmiş olup, bu belgenin sadece yıllık izin kullanma talebi içerdiği, iznin kullanıldığını ispatlayamadığı görüldüğünden, bu belgedeki imzanın davacıya ait olup olmadığı artık bir önem taşımayacağından, imza incelemesine gerek olmayıp, Mahkeme tarafından bu belgenin dikkate alınmaması yerinde ise de, 2007 tarihli belgede izin kullanıldığının yazılı olduğu ve 2007 tarihli bu belgedeki imza da davacı tarafından ikrar edilmiştir. Bu durumda, davacının bu belgeye konu yıllık izni kullanmadığını ispatlayamadığı göz önüne alındığında, 2007 tarihli belgede gösterilen süreler içinde 13 iş günü yıllık izin kullandığı tespit edildiğinden, 2007 tarihli bu belgeye dayanılarak 13 iş günü yıllık iznin yıllık izin ücreti alacağından mahsubu gerekirken sadece davacının yıllık izin kullanmadığına ilişkin soyut beyanına itibar edilerek bahsi geçen 13 iş günlük yıllık izin mahsup edilmeksizin hüküm kurulması hatalıdır.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28/04/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.