Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/910 Esas 2018/16943 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/910
Karar No: 2018/16943
Karar Tarihi: 26.12.2018

Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/910 Esas 2018/16943 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Mahkeme, sanığın hapis ve adli para cezasından oluşan temel cezasını TCK'nın 49. maddesinde tanımlanan süreli hapis cezası ile 52. maddesinde düzenlenen adli para cezası arasında takdir hakkı kullanarak tayin etmiştir. Mahkeme, adli para cezasını altmış gün olarak belirlemiştir. Ancak TCK'nın 165. maddesinde belirtilen üst sınırın altında belirlenen adli para cezasının hakimin takdir hakkı kapsamında olduğu kabul edilmiştir. Bu nedenle tebliğnamede ki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir. Mahkeme, sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmetmiştir ancak yanılgılı hüküm kurduğu belirtilmiştir. Mahkemeye göre, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak infaz evresinde TCK'nın 53. maddesinin 1 ila 3. fıkralarına göre uygulanması mümkündür. Bu doğrultuda, kararın usul ve kanuna uygun olduğu ve temyiz nedenlerinin reddedildiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 61. maddesi: Hüküm giyen veya mahkum olan kimselerin cezaevinde veya başka bir yerde bulundurulmaları ve tedavileri
- TCK'nın 49. maddesi: Süreli hapis cezası
- T

17. Ceza Dairesi 2017/910 E. , 2018/16943 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanığın şahsi durumu ve TCK"nın 61. maddesi gözetilerek hapis ve adli para cezasından oluşan temel cezanın takdir hakkı kapsamında tayin edildiği, TCK"nın 49. maddesinde tanımlanan süreli hapis cezası ile 52. maddesinde düzenlenen adli para cezasının suçun özelliği ve failin (maddenin gerekçesinde de vurgulanan şekilde elde ettiği kazanç ile ekonomik konumu dahil) durumu dikkate alınarak uygulanan ve 1. maddesinde gösterilen suçun önlenmesi amacına hizmet eden birbirlerinden farklı yaptırımlar oldukları, bu yüzden her iki yaptırımın tıpatıp aynı şekilde uygulanamayacakları, kaldı ki suçun karşılığı olan 165. maddesinde uygulanabilecek üst sınırın (alt sınır gösterilmeksizin) on bin gün olarak belirlendiği, dolayısıyla mahkemenin temel adli para cezasını (52. maddede beş gün olarak gösterilen alt sınır yerine) altmış gün olarak belirlemesinin anılan maddeler gözetildiğinde bütünüyle hakimin takdir hakkı kapsamında kaldığı kabul edildiğinden tebliğnamede ki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiş, hak yoksunluklarına hükmedilirken yanılgılı hüküm kurulmuş ise de, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak infaz evresinde resen ve doğru olarak, TCK"nın 53. maddesinin 1 ila 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde uygulanması mümkün görüldüğünden ve Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 26.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.