Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1009 Esas 2020/1737 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1009
Karar No: 2020/1737
Karar Tarihi: 11.03.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1009 Esas 2020/1737 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen alacak davasında, davacı şirketin alt işveren olarak çalıştırdığı işçiyi davalı kabul eden mahkeme, davacının işçiye ödemiş olduğu bedeli davalı idareye rücu edemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili, kararı temyiz etse de, dosyadaki yazılara, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre temyiz itirazlarının reddiyle hükmün onanmasına karar verildiği belirtilmiştir. Kararda, davalının 6552 sayılı kanun uyarınca tek başına asıl işveren sıfatı ile sorumlu olduğu ifade edilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri: 6552 Sayılı İş Kanunu.

23. Hukuk Dairesi 2019/1009 E. , 2020/1737 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekil, müvekkilinin alt işveren sıfatı ile dava dışı işçinin davalı ... Güvenlik Kurumundan devralınan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığına bağlı alınan ihaleler kapsamında 31/10/2007 ve 01/05/2010-30/04/2011 tarihlerinde belirli süre çalıştırıldığını, dava dışı işçinin davacı şirket ile SGK aleyhine, İzmir 2. İş Mahkemesinin 2011/451 esas 2012/448 Karar sayılı dosyası ile dava açtığını, dava dışı işçinin tüm alacaklarının davacı şirket tarafından ödendiğini, davalının 6552 sayılı dava dışı personele ödenen miktardan 6552 Sayılı yeni Yasa uyarınca tek başına asıl işveren sıfatı ile sorumlu olduğunu ileri sürerek işçiye ödenen bedellerin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davacı şirkete ödenmesine bu talebin kabul görmemesi halinde asıl işveren Bakanlığın dava dışı personele davacı şirket tarafından ödenen bedelin yarı oranında sorumluluğuna karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, işçinin ücretlerinden davacının sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında düzenlenen sözleşme ve eki genel şartname ile teknik şartname ile getirilen düzenlemeler kapsamında davacının dava dışı işçiye ödediği bedeli davalı idareye rücu edemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 11.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.