17. Ceza Dairesi Esas No: 2017/2690 Karar No: 2018/16971 Karar Tarihi: 26.12.2018
Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/2690 Esas 2018/16971 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde hırsızlık suçuyla yargılanan sanıkların mahkumiyetine karar verildiği ve temyiz başvurusunun yapıldığı belirtilmektedir. Sanık ...’nin daha önceden hırsızlık suçundan 6 yıl hapis cezası aldığı ancak bu durumun tekerrür olarak gözetilmediği belirtilmiştir. Ayrıca, eylemin tamamlanmış olmasına rağmen teşebbüs nedeniyle indirim yapılmadığı belirtilmiş ancak bu durumun da bozma nedeni yapılmadığı ifade edilmiştir. İptal edilen TCK'nın 53. maddesine ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı doğrultusunda hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği ve yargılama giderlerinin ayrı ayrı belirlenmesi gerektiği belirtilmiş, bu nedenlerle hükümlerin bozulduğu ifade edilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 456/2, 457/1, 53, ve 765; 5237 sayılı TCK; 5320 sayılı Yasa; 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesi.
17. Ceza Dairesi 2017/2690 E. , 2018/16971 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Sanık ...’nin adli sicil kaydında yer alan Kartal 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2004/129 Esas ve 2004/301 Karar sayılı 765 sayılı TCK"nın 456/2, 457/1. maddeleri uyarınca hükmolunan 6 yıl hapis cezası ile mahkumiyete ilişkin, 28.01.2010 tarihinde yerine getirilen ilamın 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas bulunduğunun gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Kesintisiz bir takip sonucu yakalanmadıkları anlaşıldığından, eylem tamamlanmış olmasına rağmen teşebbüs nedeniyle indirim yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir; Ancak; 1-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, 2-İştirak halinde suç işleyen sanıklardan sarfına sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yapılan yargılama giderlerinin ise payları oranında alınmasına karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin ne şekilde tahsil edileceğine karar verilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan kısım ve yargılama giderlerine ilişkin bölüm hükümlerden çıkartılarak, yerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" ve "Sanıkların birlikte sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASI, 26/12/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.