Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/1912 Esas 2020/3876 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesinin istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -

Davacı vekili, taraflar arasında hizmet alım sözleşmesi imzalandığını, 5073 sayılı Kanun"un geçici 90. maddesine göre sözleşmeye ilişkin fiyat teklifinin hazine yardımı düşülerek hesaplanıp verildiğini, asgari ücretten işçi maliyeti hesap şekli Kanun"da belirtilmiş olduğu halde asgari ücretin işverene maliyetini oluşturan unsurlar başlıklı maddesinde belirtilen tutarın kurum tarafından yanlış yazıldığını, bu durumunun düzeltilmesi için davalı kuruma yazı yazıldığını bu durum dikkate alınmadan hak edişlerin düzenlendiğini, işin süresi boyunca davalı tarafından müvekkiline 177.980,66 TL eksik ödeme yapıldığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 177.980,60 TL davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında imzalanan sözleşmede asgari ücretin işverene maliyeti hesaplanırken yasa gereği hazine tarafından karşılanması gereken tutar düşülmeden hesaplama yapıldığı, bu nedenle de davacının hakedişinden haksız olarak kesinti yapıldığı ve ayrıca da asgari ücret fiyat farkının eksik ödendiği, bunun miktarının da 177,943,30 TL olduğu ayrıca davacı savına dayalı kesin hüküm itirazına konu davanın 05/03/2004-30/06/2004 arasındaki dönemi kapsadığı dava konusu dönemle ilgisinin bulunmadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir. İlk derece mahkemesi kararına karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi tarafından mahkemece verilen kararın usul ve yasaya uygun bulunduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davalı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcın peşin alındığından, yeniden harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 26.11.020 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.