Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2016/6033 Esas 2019/1413 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup hükmün davacı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı alacaklı vekili, ödeme emrinin tebliğ edildiği adreste haciz işlemi yapıldığını, borçlu ve 3.kişi şirketlerin aynı adreste faaliyet gösterdiğini, borçtan kurtulmak amacıyla borçlu şirket ortaklarınca yeni bir şirket kurulduğunu belirterek 3.kişinin istihkak iddiasının reddine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı 3.kişi vekili, ödeme emrinin tebliğ edildiği tarihte müvekkili şirketin haczin yapıldığı adreste faaliyetinin bulunmadığını, icra takibinin yapılmasından önce müvekkili şirketin sahip olduğu demirbaşları ve makineleri ...... isimli şahıstan satın aldığını, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, borçlu şirket ile üçüncü kişi şirket arasında muvazaalı bir devir yapıldığı veya ...... bulunduğu hususunda herhangi bir delil tespit edilemediği, üçüncü kişi şirketin haciz adresindeki işyerini kiraladığına ilişkin kira sözleşmesini vergi dairesine bildirdiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, karar davacı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, alacaklının İİK’nin 99. maddesine dayalı istihkak iddiasının reddi talebine ilişkindir.
Haciz adresi borçlunun eski faaliyet adresi olup, dosya kapsamında yer alan ticaret sicil kayıtlarına göre, borçlu şirket 19.8.2014 tarihinde alınan ve 22.8.2014 tarihinde ticaret sicil gazetesinde tescil edilen kararla borcun doğumundan sonra haciz adresinden taşınmıştır. Ne var ki, borçlu adına çıkartılan ödeme emri borçlu haciz adresinden ayrılmasına rağmen, 4.9.2014 tarihinde borçlunun sigortalı çalışanına haciz adresinde tebliğ edilmiştir. Ayrıca, davalı 3.kişi şirket, borcun doğumundan sonra kurulmuştur. Borçlu ile davalı 3.kişi şirketin faaliyet alanları da aynıdır. Buna göre, İİK"nin 97/a maddesinde öngörülen mülkiyet karinesi borçlu dolayısıyla alacaklı yararınadır. Davanın İİK m. 99 gereğince alacaklı tarafından açılması, ispat yükünün yer değiştirmesine neden olmaz. Mülkiyet karinesinin aksinin davalı 3. kişi tarafından inandırıcı ve güçlü delillerle ispat edilmesi gerekir.
Davalı 3. kişinin dayandığı, borcun doğumundan sonraya ilişkin adi yazılı kira sözleşmesi mülkiyet karinesinin aksini ispata yeterli değildir.
O halde, Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözönüne alınarak, davanın kabulü yerine, oluşa ve dosya içeriğine uygun düşmeyen gerekçe ile reddine yönelik hüküm kurulması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün İİK"nin 366 ve HUMK"un 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, taraflarca İİK"nin 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine 13.2.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.