Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/18984 Esas 2014/14006 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Bolu 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 15/02/2012
NUMARASI : 2011/281-2012/44

Davacı Orman Genel Müdürlüğü vekili Avukat N. Ç.tarafından, davalı R.. B.. aleyhine 15/02/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 15/02/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, haksız fiil nedeniyle uğranılan zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının şöfor olarak görev yaptığı resmi araçla seyir halinde iken, yolun buzlu olması ve aracın hızını yolun durumuna göre ayarlayamaması nedeniyle direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sonucu aracın devrilerek kaza yaptığını, aracın pert durumunda olması nedeniyle hasarlı halde satıldığını, bu sebeple zarara uğranıldığını, kazanın oluşumuna davalının sebep olduğunu belirterek uğranılan zararın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, haksız ve yersiz açılan davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalı sürücünün aracını yol ve hava şartlarına göre kullanmak zorunda bulunmasına rağmen, buzlu ve zorlu arazide zincir takmadığı, bu nedenle zarardan sorumlu olduğu gerekçesiyle istenen tespit giderleri hariç, araç hasarı ve çekici gideri yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, dava konusu kazanın yolun dik ve stabilize oluşu ve yoldaki gizli buzlanma neticesi oluştuğu anlaşılmaktadır. Yine davacı idare tarafından görevlendirilen muhakik tarafından hazırlanan raporda; davalının, kazanın oluşumunda ve önlenmesinde kusurunun bulunmadığı belirtilmiştir. Mahkemece; açıklanan bu olgular gözetilerek, hükmedilen tazminattan BK. 43 ve 44 (6098 Sayılı TBK 51. ve 52) maddeleri gereğince uygun bir miktarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiğinin gözetilmemesi doğru bulunmamış ve bu yön bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle davalı yararına BOZULMASINA; davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 27/10/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.