Cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2013/6852 Esas 2015/5384 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/6852
Karar No: 2015/5384
Karar Tarihi: 07.04.2015

Cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2013/6852 Esas 2015/5384 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde cinsel taciz suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak hükümde cezanın hapis cezası yerine adli para cezasına çevrilmesi ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması konusunda eksiklikler bulunmaktadır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararına göre, mahkeme cezanın neden hapis cezası olarak tercih edildiğini belirtmelidir ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi Kanuna aykırıdır. Ayrıca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması için sanığın kişilik özellikleri ve duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaat oluşup oluşmadığı değerlendirilmelidir. Kanunlara aykırı nedenlerle hüküm verildiği için karar bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri 5237 sayılı TCK.nın 105/1, 50/2, 5271 sayılı CMK.nın 231. maddesinin altıncı fıkrasının (b) bendi ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesidir.

14. Ceza Dairesi 2013/6852 E. , 2015/5384 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilerek dosya incelenip gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümde, 5237 sayılı TCK.nın 105/1. maddesinde öngörülen seçimlik cezalardan hangi gerekçe ile hapis cezasının tercih edildiğinin karar yerinde gösterilmemesi ve hapis cezası tercih edilmesine rağmen aynı Kanunun 50/2. maddesine aykırı olarak hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 03.02.2009 tarih ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 Karar sayılı kararında da kabul edildiği gibi, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde dikkate alınacak zararda, mahkemece kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararların esas alınması, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, olayda katılanların tazminat talebinde bulunmadığı, dosya içerisindeki bilgi ve belgelerin incelenmesinde sanığa atılı suçtan doğan herhangi bir maddi zararın da olmadığı kayden sabıkasız olduğu anlaşılan sanık hakkında, 5271 sayılı CMK.nın 231. maddesinin altıncı fıkrasının (b) bendinde belirtilen “Sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları gözönünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi ve Yargıtay denetimine elverişli olacak şekilde takdirin gerekçelerinin kararda gösterilmesi gerekirken, “katılanın şikayetinin devam ettiği ve sanığın sabıkalı olduğu da göz önüne alındığında anılan maddedeki şartların bulunmadığı” biçimindeki kanuni ve yeterli olmayan gerekçe ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.