Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2020/1118 Esas 2020/4207 Karar Sayılı İlamı

İstanbul 2. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki sıra cetveline itiraz davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkilinin müflis bankada olan alacağının kayıt ve tahsili için yaptığı başvurunun reddedildiğini, iflas idaresinin kararının haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek reddedilen alacağının masaya kaydına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince davanın yargı yolu bakımından usulden reddine dair verilen karara karşı davalı vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesi"nce davalı bankanın iflasının 16.11.2017 tarihinde açıldığı, 5411 sayılı Bankacılık Kanunu"nun 106. ve Yönetmeliğin 20. maddesi gereğince, iflas tasfiyesinin yürütülmesi için iflas idare memuru adaylarının TMSF tarafından belirlenerek iflas müdürlüğüne bildirildiği, İstanbul 15.İcra Hukuk Mahkemesi"nin 2017/7-6 D.İş sayılı kararı ile gösterilen adaylardan iflas idare memurlarının seçilmesine karar verildiği, iflas tasfiyesinin 5411 sayılı Yasa ve Yönetmelik hükümlerine göre TMSF tarafından gerçekleştirildiği, tasfiye kapsamında tüzel kişiliğe haiz TMSF tarafından düzenlenen ve idari işlem niteliğinde olan sıra cetveli uyuşmazlığının çözüm yerinin idari yargı yeri olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davalı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA,19.12.2005 günlü ve 5411 Sayılı Bankacılık Kanunu"nun 140. maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına,
dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 10.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.