Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/31575 Esas 2020/7312 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/31575
Karar No: 2020/7312
Karar Tarihi: 22.06.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/31575 Esas 2020/7312 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş Mahkemesi'nde görülen bir alacak davasında, davalının temyiz talebi reddedildi. Dosyada yer alan yıllık izin alacağı brüt tutarının kesinlik sınırı olan 2.190,00 TL'nin altında kalması sebebiyle temyiz talebi başvurusu yürürlükteki kanun hükümleri gereği kabul edilemez bir şekilde reddedildi. Kanun maddeleri ise şöyle belirtildi: miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez.

(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2017/31575 E. , 2020/7312 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davalı temyizi yönünden;
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Dosya içeriğine göre hüküm altına alınan ve temyize konu edilen yıllık izin alacağı brüt 1.166,67 TL olup, miktar karar tarihi itibari ile 2.190,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427, 432. maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine,
Davacı temyizi yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin davacı tarafa yükletilmesine, 22.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.