Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5241 Esas 2018/3333 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5241
Karar No: 2018/3333
Karar Tarihi: 22.03.2018

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5241 Esas 2018/3333 Karar Sayılı İlamı

Özet:

12. Ceza Dairesi'nin 2016/5241 E. ve 2018/3333 K. sayılı kararı taksirle yaralama suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetini içermektedir. Kararda çocuk müdafinin bilinçli taksirin şartlarının bulunmadığına, cezanın ertelenmesine ve lehe hükümlerin uygulanmasına hükmedilmiştir. Ancak, çocuklar hakkında hükmedilen adlî para cezasının ödenmemesi durumunda cezanın hapse çevrilemeyeceği unutulduğundan hüküm, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur. Yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunmuş ve hükmün farklı bir ibareyle düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır. Kararda uygulanan kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 89/4, 22/3, 31/3, 50/3, 52/1-4, 5275 sayılı Kanun'un 106/4, 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri, ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında

12. Ceza Dairesi 2016/5241 E. , 2018/3333 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 31/3, 50/3, 52/1-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm, suça sürüklenen çocuk müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuk müdafinin bilinçli taksirin şartlarının bulunmadığına, cezanın ertelenmesine, lehe hükümlerin uygulanmasına, katılan vekilinin ceza miktarına temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5275 sayılı Kanunun 106/4. maddesi gereğince, çocuklar hakkında hükmedilen adlî para cezasının ödenmemesi hâlinde, bu cezanın hapse çevrilemeyeceği ve aynı maddenin on birinci fıkrası hükmü gereğince uygulama yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının (B-8) numaralı bendin 4.paragrafından, “taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde hapis cezasına çevrileceğinin sanığa ihtarına,” ibaresinin çıkarılarak yerine “adlî para cezasının kısmen veya tamamen ödenmemesi halinde, ödenmeyen adli para cezasının 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna göre tahsil edileceğinin suça sürüklenen çocuğa ihtarına” ibaresinin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.