Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2018/2251 Esas 2018/4470 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2251
Karar No: 2018/4470
Karar Tarihi: 22.11.2018

Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2018/2251 Esas 2018/4470 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, silahlı terör örgütüne üye olmak suçundan sanıkların TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5, TCK’nın 62, 53, 58/9, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyetine karar verdi. Sanıkların temyiz başvurusu reddedildi ve mahkeme kararı onandı. Kanun maddeleri şöyle açıklanabilir:
- TCK’nın 314/2 maddesi: Terör örgütüne üye olmak suçunu tanımlar.
- 3713 sayılı Kanunun 5. maddesi: Terörizmin finansmanını ve mali yardım sağlanmasını suç sayar.
- TCK’nın 62. maddesi: Cebir ve şiddet kullanarak Anayasa veya düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs etmek suçunu tanımlar.
- TCK’nın 53. maddesi: Suçun işleniş biçimine göre verilecek cezaları belirler.
- TCK’nın 58/9. maddesi: Terör örgütüne üye olan kişilerin mağdur veya tanıklara karşı işledikleri suçların cezalarını arttırır.
- TCK’nın 63. maddesi: Terör örgütüne üye olan kişilerin suç işlemeye yönelik oluşturdukları örgütlerdeki kademelerine göre cezalarını arttırır.

16. Ceza Dairesi 2018/2251 E. , 2018/4470 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : Her sanık için ayrı ayrı; TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5, TCK’nın 62, 53, 58/9, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanıklar müdafiilerinin temyiz dilekçelerinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 22.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.