Sahte fatura düzenleme - defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8488 Esas 2021/942 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

A) 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Büyükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığının 12.08.2010 tarihli iddianamesi sanık hakkında vergi suçu raporu ve mütalaasına uygun olarak “sahte fatura düzenlemek” suçundan dava açıldığı, mahkemece kurulan hükmün gerekçesinde sahte fatura düzenlemek suçunun işlediği kabul edilmesine karşın hüküm fıkrasında “sahte fatura düzenlemek ve kullanmak” ibaresine yer verilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş, her takvim yılı içinde düzenlenen faturaların ayrı suçları oluşturduğu ve sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçlarından dava açıldığı halde hangi yıldan hüküm kurulduğu da belirtilmeden tek bir mahkumiyet kararı verilmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
B) Defter ve belgeleri gizleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
1- Sanık hakkında “defter ve belgeleri gizleme” suçundan açılan kamu davasında; defter ve belgeleri gizleme suçunun oluşabilmesi için, bunların vergi incelemesi amacıyla ibrazının istenmesi gerektiğinden, varlığı anlaşılan ve bizzat sanığa tebliğ edildiği belirtilen 06.04.2010 tarihli ve V.DENY 2010-2033/77 sayılı istem yazısının aslı veya onaylı örneği temin edilip defter ve belgelerin hangi amaçla istendiğinin tespit edilmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre;
a) Defter ve belgeleri gizleme suçunda suç tarihinin, defter ve belgelerin ibrazına ilişkin istem yazısının tebliğ edilmesinden itibaren, ibraz için verilen sürenin bitimini izleyen tarih olduğu; defter ve belge isteme yazısının 07.04.2010 tarihinde tebliğ edilmesi ve ibraz için 15 günlük süre verilmesi nedeniyle, suç tarihinin “22.04.2010” olduğu; 03.07.2009 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren ve suç tarihinde yürürlükte bulunan 5409 sayılı Kanun"un 23. maddesiyle değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/a-2. maddesi gereğince hapis cezasının alt sınırının 18 ay olduğu gözetilmeden, temel cezanın 1 yıl olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
b) TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 02.02.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.