Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/11481 Esas 2014/7852 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Bursa 7. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 21/02/2013
NUMARASI : 2012/370-2013/119

Davacı E.. K.n vekili Avukat H.. E.. tarafından, davalı B.. K.. aleyhine 01/08/2012 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 21/02/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eyleme dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının boşandığı eşinin babası olduğunu, boşanmadan önce hep birlikte aynı evde yaşadıklarını, eşi ile aralarındaki tartışmalarda davalının çoğu zaman araya girerek kendisine şiddet uygulayıp kötü muamelede bulunduğunu, en son 15/07/2011 tarihinde kendisini evden çıkarıp kapıları kilitledikten sonra eve almadığını, kötü muamele suçundan hakkında ceza davası açılan davacının cezalandırılmasına karar verildiğini belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, davacıya şiddet uygulamadığını, kötü muamelede bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; incelenen ceza mahkemesi dosyaları ile boşanma davası sırasında davacı ile davalının birbirlerine karşılıklı olarak hakaret ve tehditte bulunduklarının anlaşıldığı, ihlal edilen kişilik haklarından birisinin öbürüne üstün tutulamayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; Bursa 6. Sulh Ceza Mahkemesi" nin 2011/95 esas, 2011/119 karar sayılı dava dosyası ile davalının davacıya karşı kötü muamele suçunu işlediği sabit görülerek cezalandırılmasına ve şartları oluştuğundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği anlaşılmaktadır. Davalı söz konusu dosyadaki savunmasında, gelini olan davacı evi terk edip gittiği için kapıları kilitleyerek onu eve almadığını beyan etmiştir. Bu durum yine o dosyadaki bazı tanıkların anlatımlarıyla doğrulanmıştır. Davalının davacıyı almadığını belirttiği söz konusu ev, aynı zamanda davacının o dönemki eşiyle birlikte yaşadığı müşterek konuttur. Şu durumda, davacının davalı tarafından müşterek konuta alınmayıp, kötü muameleye tabi tutulduğu sabittir. Mahkemece davanın ret gerekçesi olarak dile getirilen olgular ancak tazminat miktarının belirlenmesinde etkili olabilir. Bu nedenle davacı yararına uygun görülecek bir tazminata hükmedilmesi gerekirken; davanın tümden reddi doğru görülmemiş ve bu yön bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 15/05/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.