Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2014/5855 Esas 2014/9264 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ordu 2. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 26/02/2014
NUMARASI : 2012/498-2014/205

Davacı Orman Genel Müdürlüğü vekili Avukat K. D..tarafından, davalı A.. S.. aleyhine 10/07/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 26/02/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, derdestlik nedeniyle dava şartı yokluğundan davanın usulden reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafça temyiz edilmiştir.
Davacı, ormandan ağaç kesilmesi nedeniyle oluşan zararın tazminini talep etmiştir.
Davalı davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, ceza yargılamasına katılan davacının, ceza mahkemesinden de tazminata hükmedilmesini talep ettiği belirtilerek, derdestlik nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
Farsça kökenli ve sözlük anlamı yakalamak, tutmak, ele geçirmek olan derdest; hukuk ıstılahında, hali hazırda görülmekte olan dava anlamına gelir. 1086 sayılı HMUK"nun 187/4. maddesinde ilk itiraz olarak düzenlenen derdestlik, 6100 sayılı HMK"nun 114/1-ı maddesi uyarınca öncekinden farklı şekilde bir dava şartı olarak düzenlenmiştir. Dava şartı, hukuk ıstılahında, davanın esası hakkında inceleme yapılabilmesi için varlığı ve yokluğu gerekli olan haller olarak tanımlanır. Dava şartlarından birinin bulunmadığı anlaşılırsa; mahkemece, dava mesmu olmadığından reddedilecektir. Eldeki davada da bu şekilde yapılmış; mahkemece, 6100 sayılı Kanuna göre olumsuz dava şartı olan derdestlik nedeniyle dava usulden reddedilmiştir.
Eldeki davanın 1086 sayılı HUMK yürürlükteyken açıldığı ve davalı tarafça derdestlik ilk itirazının ileri sürülmediği anlaşılmaktadır. Ceza mahkemesince kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildiği ve tazminata hükmedilmediği, bu kararın temyizde onanarak 07/03/2012 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır. Ceza mahkemesi kararında tazminat talebiyle ilgili olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi nedeniyle, bu kararın eldeki dava açısından kesin hüküm olarak da değerlendirilemeyeceği açıktır.
Davanın derdestlik nedeniyle 26/02/2014 tarihinde verilen kararla reddedildiği; Ceza mahkemesi kararının kesinleşme tarihinin ise 07/03/2012 olduğu, bu kararla tazminatla ilgili olumlu veya olumsuz bir hüküm verilmediği hususları ve yukarıdaki açıklamalar göz önünde bulundurulduğunda; mahkemece, derdestlik nedeniyle ret kararının verildiği tarihten iki yıl kadar önce ceza davasının kesinleştiği, dolayısıyla karar tarihi itibariyle derdest bir ceza davası olmadığı ve ceza davasının zamanaşımı nedeniyle düşürüldüğü nazara alındığında bu haliyle 6100 sayılı HMK"nun 115/2. maddesi uyarınca dava şartı noksanlığının giderildiği kabul edilerek; işin esasının incelenmesi gerekirken, anılan şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş; hükmün, bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA 04/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.