Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/13434 Esas 2014/9313 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Van 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 14/05/2013
NUMARASI : 2011/587-2013/198

Davacı M.. A.. vekili Avukat D. A.. tarafından, davalı Van M.. H.. aleyhine 15/09/2011 gününde verilen dilekçe ile haksız el koyma nedeni ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 14/05/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedenine dayalı maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece istem kısmen kabul edilmiş, hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait küçükbaş hayvanlara kaçakçılık iddiası ile kolluk güçlerince el konulduğunu ve yapılan ceza yargılaması sonucunda üzerine atılı suçtan beraatine ve yedieminde bulunan hayvanların kendisine iadesine karar verildiğini, buna rağmen iadenin gerçekleşmediğini ileri sürerek uğradığı maddi zararın ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, öncelikle davanın zamanaşımı ve husumet nedeni ile reddi gerektiğini, hayvanlara el konulmasında davacının ağır kusuru olduğunu, tazminat isteminin yersiz olup esas yönden de reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, hayvanların davacıya iade edilememesi nedeni ile hesaplanan zarar tutarından davacının bölüşük kusuru nedeniyle indirim yapılarak istemin bir bölümünün ödetilmesine karar verilmiştir.
Dosya arasındaki bilgi ve belgelerden, davacıya ait 560 adet küçükbaş hayvana kaçak oldukları iddiası ile 18/10/2000 tarihinde kolluk güçlerince el konulduğu, 19/10/2000 günü yediemin N.E.."e teslim edildiği anlaşılmaktadır. Hakkari Ağır Ceza Mahkemesinin 2000/228 Esas, 2001/133 Karar sayılı dosyasında sanık davacının delil yetersizliğinden beraatine ve yedieminde bulunan hayvanların sanığa iadesine karar verildiği, kararın 04/01/2002 günü kesinleştiği anlaşılmıştır. Bu durumda, mahkemece el konulan hayvanların sahibine fiilen teslim edilip edilmediği, teslim konusunda davacının müracaatının bulunup bulunmadığı hususlarının yedieminin mahkeme huzurunda dinlenerek usulünce araştırılması gerekmektedir. Söz konusu küçükbaş hayvanlar davacıya teslim edilmemiş ise hayvanların el koyma tarihindeki değerleri belirlenerek davacının zararı hesaplanmalı, bu tutar üzerinden davacının denetim sırasında ve sonrasında el konulan hayvanlara ait menşe şehadetnamesini ibraz edememesi, beraat ve iade kararının 04/01/2002 tarihinde kesinleşmesine rağmen aradan uzunca bir zaman geçtikten sonra 15/09/2011 tarihinde eldeki bu davayı açması gibi durumlar birlikte değerlendirildiğinde, zararın artmasında davacının müterafik (bölüşük) kusuru bulunduğu açık olduğundan hükmedilecek tazminat miktarından 6098 sayılı TBK 50, 51 ve 52. (818 sayılı BK 42, 43 ve 44) maddeleri gereğince uygun miktarda indirim yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA 05/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.