Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2017/3726 Esas 2018/12540 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Zorunlu müdafii atanmasını gerektiren bir durum olmadığı halde, sanığın istemi üzerine 29.12.2015 tarihli duruşmada İstanbul barosu avukatlarından Av...."nın sanık müdafii olarak duruşmalara kabulüne karar verildiği ancak müdafii ve sanığın yokluğunda verilen gerekçeli kararın 19/01/2016 tarihinde sanık müdafii olarak atanan müdafii Av.... "ya değilde soruşturma aşamasında müdafii olarak atanan Av...."a tebliğ edildiği anlaşıldığından tebliğatın usulsüz olduğu ve sanığın 21/02/2017 tarihinde verdiği temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek, mahkemenin 22/02/2017 gün ve 2015/531 E. 2015/701 K sayılı temyiz talebinin reddine dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 günlü, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanan kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; atılı suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Hırsızlık eyleminin 07/04/2015 günü saat 6:26 sıralarında gerçekleştiği, suç tarihinde güneşin doğuş saatinin 05.34 olduğu yaz saati uygulaması nedeniyle saatlerin 1 saat ileri alınması ile güneş doğuş saatinin 06.34 olacağı, TCK"nın 6/1-e maddesine göre saat 05.34 den önceki zaman diliminin gece olarak kabul edilmesi gerektiği,bu nedenle eylemin gündüz vakti işlendiğinin kabulü ile hüküm kurulması gerekirken, sanık hakkında cezanın TCK"nın 143/1. maddesi ile artırılması neticesinde fazla cezaya hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak, aynı yasanın 142/1-c, maddesi gereğince ""sonuç cezanın 3 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi"" suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.