Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/9312 Esas 2020/262 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmün incelenmesi neticesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanık ve katılan vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesi neticesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Sanığın kamera kayıtlarına göre eylemi gece 05:13’de başlamak suretiyle işlediği, suç tarihinde gece vaktinin 05:45’te sona erdiği anlaşılmakla, şartları oluşmasına rağmen hakkında 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini,
2)Sanık işlediği sabit olan suça konu malın Gümrük Müdürlüğü’ne ait deponun pencere demiri olduğu anlaşılmakla, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 152/1-a. maddesi uyarınca uygulama yapılması gerekirken hatalı şekilde aynı Kanunun 151/1. maddesi tatbik edilerek eksik ceza tayini,
3)Katılan kurumun kendisini vekille temsil ettirdiği anlaşılmakla, hüküm tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre vekalet ücretine hükmedilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 08/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.