Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/4415 Esas 2017/3388 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4415
Karar No: 2017/3388
Karar Tarihi: 04.05.2017

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/4415 Esas 2017/3388 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, tebligatın usulüne uygun yapılmadığı gerekçesiyle davanın reddedilmesi yönündeki savunmayı kabul etmedi ve sanığı resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum etti. Mahkeme, delilleri incelenerek suçun sübutu kabul edildi ve ceza yasasının ilgili maddelerine uygun şekilde ceza tayin edildi. Kararda, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi ve 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucu eklenen fıkra hükmüne atıfta bulunuldu. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi'nden gelen bir iptal kararının dikkate alınması gerektiği vurgulandı.
Kanun maddelerinin açıklaması:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi, tebligatın nasıl yapılacağına ilişkin hükümler içermektedir.
- 6099 sayılı Kanun, Tebligat Kanunu'nda değişiklik yaparak yeni hükümler eklemiştir.
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, resmi belgede sahtecilik suçunu tanımlamaktadır.

11. Ceza Dairesi 2015/4415 E. , 2017/3388 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesi uyarınca “tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresine yapılır” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” ek fıkra hükmüne aykırı olarak, yokluğunda verilen hükmün, sanığın sorgusunda beyan ettiği adresine çıkarılmadan doğrudan mernis adresine çıkarılan tebligatın usulüne uygun olmadığı cihetle, sanığın öğrenme üzerine 12.11.2013 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, suça konu belgenin delil olarak saklanmasına karar verilirken uygulama maddesinin TCK’nun 54. maddesi olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak kabul edilmiştir.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, hükmün açıklanmasının geri bırakılmama nedenleri gösterilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 04.05.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.