Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2015/3041 Esas 2017/5146 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/3041
Karar No: 2017/5146
Karar Tarihi: 09.10.2017

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2015/3041 Esas 2017/5146 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteğine ilişkin bir davada verilmiştir. Mahkeme el atmanın önlenmesi isteği yönünden konusuz kalmış ve ecrimisil isteğinin kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak karar ecrimisile hasren temyiz edilmiştir. Davacı bu davayı 14.09.2004 tarihinde açmış ve 09.05.2006 tarihinde nihai karar verilmiştir. Ancak madde 427/2 uyarınca 1 Ocak 2006'dan itibaren 1.090,00 TL'nin altındaki yerel mahkeme kararlarına karşı temyiz yoluna gidilemeyeceği öngörülmüştür. Temyiz eden davacı için hüküm altına alınan miktar, bu madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, kesin olan kararlara karşı temyiz isteği yönünden mahkemece bir karar verilebileceği veya Yargıtay tarafından bir karar verilebileceği belirtilmiştir.
Madde 427/2: 1 Ocak 2006 tarihinden itibaren, 1.090 TL'den az olan davalarda, yerel mahkeme kararlarına karşı temyiz yoluna gidilemez.

1. Hukuk Dairesi 2015/3041 E. , 2017/5146 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ELATMANIN ÖNLENMESİ-ECRİMİSİL

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 5.Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 09.05.2006 gün ve 164-188 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü.

-KARAR-
Dava, el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteğine ilişkin olup mahkemece, el atmanın önlenmesi isteği yönünden konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına, ecrimisil isteğinin kısmen kabulüne karar verilmiş olup, karar ecrimisile hasren davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, 14.09.2004 günlü dilekçesi ile 660.00 TL değer gösterilerek dava açılmış ve 420,00 TL değer üzerinden 09.05.2006 tarihinde nihai karara bağlanmıştır.
Bilindiği üzere; 5219 ve 5236 sayılı Kanun ile HUMK nun 427/2. maddesi uyarınca 01.01.2006 tarihinden itibaren 1.090,00 TL den az olan davalara ait yerel mahkeme kararlarına karşı temyiz yoluna gidilemeyeceği öngörülmüştür.
Temyiz eden davacı yönünden hüküm altına alınan miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekir.
Öte yandan, kesin olan kararlara karşı temyiz isteği yönünden mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün ve ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da bir karar verilebilir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, temyiz eden davacı vekilinin 16.01.2015 tarihli temyiz isteminin REDDİNE, peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, 09.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.