Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2014/17333 Esas 2015/2698 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/17333
Karar No: 2015/2698
Karar Tarihi: 25.02.2015

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2014/17333 Esas 2015/2698 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, 3.000 TL ecrimisilin davalılardan tahsili için açılmıştır ve mahkeme tarafından 736,11 TL, 552,08 TL, 368,06 TL ve 791,61 TL'nin davalılardan alınması kararlaştırılmıştır. Ancak bir kısım davalılar bu kararı temyiz etmiştir. Ancak, 5219 ve 5236 sayılı Kanun ile HUMK'nun 428. Maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren miktar veya değeri 1.890,00 TL'yi geçmeyen yerel mahkeme kararlarına karşı temyiz yoluna gidilemeyeceği öngörülmüştür. Bu nedenle bir kısım davalıların temyiz isteği reddedilmiştir. Karar, Yargıtay tarafından oybirliğiyle alınmıştır. Kanun maddeleri ise 5219 ve 5236 sayılı Kanunlar ile HUMK'nun 428. Maddesi olarak geçmektedir.

1. Hukuk Dairesi 2014/17333 E. , 2015/2698 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ECRİMİSİL

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Sulh Hukuk Hakimliğinden verilen 25.3.2014 gün ve 143-68 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar vekilince istenilmiş olmakla,dosya tetkik olunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

-K A R A R-

Dava, toplam 3.000,00 TL ecrimisilin davalılardan tahsili istemine yönelik olup mahkemece 736,11 TL nin davalı ..."den, 552,08 er TL nin davalılar ...ve ..."den, 368,06 TL"nin davalı ... dan 791,61 TL nin davalı ..."dan tahsiline karar verilmiştir. Hükmü bir kısım davalılar vekili temyiz etmiştir.
Bilindiği üzere; 5219 ve 5236 sayılı Kanun ile HUMK nun 428. Maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren miktar veya değeri 1.890,00 TL yi geçmeyen yerel mahkeme kararlarına karşı temyiz yoluna gidilemeyeceği öngörülmüştür. Temyiz kesinlik sınırı herbir davalı için ayrı ayrı belirlenir.
Öte yandan, kesin olan kararlara karşı temyiz isteği yönünden mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün ve ¾ Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayda da bir karar verilebilir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, bir kısım davalılar vekilinin 7.7.2014 tarihli temyiz dilekçesinin REDDİNE, 25.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.