Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2014/22766 Esas 2015/12507 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, eğitim ve öğretim giderlerinden kaynaklanan alacağın 101.907,80 TL sinden borçlu olmadığının tespiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz istemlerinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava ve ıslah dilekçesinde, davacının subay olarak görev yapmakta iken 14.03.2012 tarihinde ... ile ilişiğinin kesildiğini, davalı idare tarafından 140.301,59 TL borç tahakkuk ettirildiğini belirterek bu borcun 101.907,80 TL sinden davacının borçlu olmadığının tespitini istemiş; alınan bilirkişi raporunda dava tarihinde yürürlükte bulunan "6000 sayılı .....", "6318 sayılı ...."un 47. maddesiyle 926 Sayılı ...’nun 112. maddesinin birinci fıkrasında yapılan değişiklik" ile 09.11.2013 tarih ve 28816 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, "..."in 1. maddesi uyarınca davacının borçlu olmadığı miktar belirlenmiş, mahkemece bu rapor doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Dosya içerisinde bulunan ...na ait maliyet çizelgesinde yer alan 1.242,03 TL tutarındaki ulaştırma ve harç giderinin 29.09.2003 tarihli ve 8311 yevmiye numarası ile düzenlenmiş yüklenme senedinde belirtildiği halde bu kalem masraflardan da davacının sorumlu olacağı; ayrıca 09.11.2013 günlü Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren ..."in 1. maddesine ilişkin değerlendirme yapılırken bilirkişi raporundaki 1.420,15 TL tutarında eksik hesaplama yapıldığı dikkate alınmadan davacının borçlu olduğu ve olmadığı miktarları belirleyen bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması,
2-Davacı vekili dava dilekçesinde talep edilen borcun 71.771,32 TL sinden borçlu olmadığının tespitini istediği ve dava tarihinde 66.116,86 TL den borçlu olmadığı mahkemece kabul edildiğine göre, dava tarihindeki haklılık durumu dikkate alınarak davalı lehine 1.500,00 TL vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edenlerden davacı tarafa iadesine, 10.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.