Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2015/1606 Esas 2015/12513 Karar Sayılı İlamı

Davacı ... ile davalılar ... aralarındaki gürültünün önlenmesi davasına dair .... Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 23.01.2014 günlü ve 2012/469-2014/58 sayılı hükmün onanması hakkında Dairece verilen 28.10.2014 günlü ve 2014/6807-2014/15063 sayılı ilama karşı davacı vekili tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmuştur.
Bu isteğin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekilinin karar düzeltme istemine ilişkin dilekçesi ile tüm dosya içerisindekilerin yeniden incelenmesi sonucunda; aşağıda yazılı nedenlerle mahkeme kararının bozulması gerekirken onandığı anlaşıldığından davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulüne, Dairemizin 28.10.2014 gün ve 2014/6807 Esas 2014/15063 Karar sayılı onama kararının kaldırılmasına karar verilip dosyadaki tüm bilgi ve belgelerin yeniden incelenmesi sonucunda;
Davacı, dava dilekçesinde; zemin kat (1) nolu bağımsız bölümün davalı tarafından cafe-bar olarak işletildiğini ve yüksek sesle müzik yayını yapıldığını, bu durumun diğer bağımsız bölümlerde oturanlara rahatsızlık verdiğini ileri sürerek gürültünün hakim müdahalesi ile önlenmesini, alınacak önlemlerle rahatsızlığın sona ermemesi halinde gürültüye neden olan faaliyete son verilmesini istemiş, mahkemece, gürültünün yasal sınırları aşmadığını belirten bilirkişi raporuna dayanarak dava reddedilmiştir.
Kat Mülkiyeti Yasası"nın 18. maddesi hükmüne göre, kat malikleri gerek bağımsız bölümlerini gerek eklentileri ve ortak yerleri kullanırken doğruluk kurallarına uymak, özellikle birbirlerini rahatsız etmemek ve birbirlerinin haklarını çiğnememekle karşılıklı olarak yükümlüdürler. Bu yükümlülük bağımsız bölümlerdeki kiracılara ve oturma (sükna) hakkı sahiplerine ya da bu bölümlerden herhangi bir nedenle sürekli olarak yararlananlara da uygulanır ve kat malikleri ile birlikte müteselsilen sorumlu olurlar. Somut olayda kat irtifaklı anataşınmazda tapuda dükkan nitelikli (1) nolu bağımsız bölümün maliki ..."ın bu bağımsız bölümü diğer davalı ...."ne kiraladığı ve buranın ... olarak işletildiği anlaşılmaktadır.
Yargılama sırasında dinlenen davacı tanıkları ...."da canlı müzik yapıldığını, bunun anataşınmazın diğer bağımsız bölümlerinde oturanlara rahatsızlık verecek boyutlarda olduğunu açıkça bidirmişlerdir. Yerinde yapılan bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen rapor ve ek raporlarında ise davalılara haber verilmeden, anataşınmazın diğer bağımsız bölümlerinde ölçümler yapıldığını, var olan ses sistemlerinin canlı müzik yapmaya elverişli olmadığını, ses sistemleri açıkken mevcut gürültü basıncının yasal sınırları aşmadığını ancak ölçümler sırasında canlı müzik yapmak için kullanılan ekipmanlar ve müzik aletleri bulunmadığından bu aletlerin çıkardığı seslerin basınç değerlerinin ölçülemediğini belirtmiştir.
Tanık anlatımları, bilirkişi raporu ve özellikle ... İlçe Emniyet Müdürlüğü yazısı birlikte değerlendirildiğinde bar olarak işletilen dava konusu bağımsız bölümde belirli zamanlarda canlı müzik yayını yapıldığı anlaşılmaktadır. Rahatsızlık verici durumun tespiti açısından bilirkişi incelemesinin özellikle canlı müzik yapıldığı zamanda gerçekleştirilmesinin sağlanması, ölçümün uygun aletler kullanılarak yapılıp, sonuçta bu bağımsız bölümden çevreye yayılan gürültünün, anataşınmazdaki diğer bağımsız bölümlerde oturanları rahatsız edecek boyutlarda olup olmadığının saptanması, bunun giderilmesi için alınması gereken önlemlerin açıkça belirlenmesi ve bu önlemlerin alınmasına karar verilmesi, gürültünün alınacak önlemlerle giderilemeyeceğinin anlaşılması durumunda ise gürültü yaratan faaliyete son verilmesine hükmedilmesi gerekirken, yetersiz araştırma ve eksik incelemeye dayanan bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz onama harcı ile karar düzeltme harcının istek halinde düzeltme isteyene iadesine, 14.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.