Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2015/487 Esas 2015/7990 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasında görülen itirazın iptali davası sonucunda verilen hükmün süreden reddine ilişkin Dairemizin 17.10.2014 gün ve 8729 Esas, 6377 Karar sayılı ilamının karar düzeltme yoluyla incelenmesi davalı vekilince istenilmekle, dosya incelendi, gereği görüşüldü.

- KARAR -

Davacı vekili, davalının, müvekkili kooperatifin üyesi olduğunu, ödenmeyen aidat ve gecikme zammı borcunun tahsili için icra takibi başlatıldığını, takibe haksız olarak itiraz edildiğini ileri sürerek, itirazın iptali ile % 20 icra inkâr tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddi ile %20 kötüniyet tazminatının tahsilini istemiştir.
Mahkemece, davalının takip tarihi itibariyle 1.470,00 TL gecikme zammı borcu bulunduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 17.10.2014 tarih ve 8729 E., 6377 K. sayılı ilamıyla, 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu’nun 99. maddesi uyarınca somut davada basit yargılama usulü uygulanacağı ve HUMK"nın 176. maddesinin 11. bendinde basit yargılama usulüne bağlı tutulan dava ve işlere adli ara vermede de bakılacağı, davalı vekilinin 15 günlük yasal temyiz süresi geçirildikten sonra temyiz isteminde bulunduğu gerekçesiyle, temyiz istemin reddine karar verilmiştir.
Davalı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
1163 sayılı Kooperatifler Kanunu"nun 99. madde hükmü uyarınca kooperatif ile üyesi arasındaki uyuşmazlıklar basit yargılama usulüne tabidir. 1086 sayılı HUMK"nın 176/11. maddesinde yer alan ""basit yargılama usulüne tabi dava ve işler"" ibaresine temyiz tarihi itibariyle yürürlükte bulanan HMK"nın 103. madde hükmünde yer verilmediğinden, işbu davanın adli tatilde görülemeyeceğinin kabulü gerekir. Bu durumda, mahkemenin gerekçeli kararının 04.08.2014 tarihinde davalı yana tebliğ edildiği, 21.08.2014 tarihinde yapılan temyiz isteminin süresinde olmadığından bahisle, davanın adli tatilde görülebilen işlerdenmiş gibi süreden ret kararı verilmesi yerinde olmamıştır.
Ne var ki, 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2014 yılı için 1.890,00 TL’dir.
Dava dilekçesinde, 2.870,00 TL yönünden itirazın iptali istenilmiş, mahkemece, 1.470,00 TL"si yönünden itirazın iptaline karar verilmiştir. Davalı aleyhine kabul edilen kısım, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 tarih ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gereklidir.İzah edilen nedenlerle karar düzeltme isteminin kabulü ile, Dairemizce verilen temyiz isteminin süresinde olmadığına dair karar kaldırılarak az yukarda açıklanan nedenlerle, miktar yönünden karar kesin olduğundan temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 17.10.2014 tarih ve 8729 E., 6377 K. sayılı temyiz isteminin süreden reddine ilişkin ilamının kaldırılarak, temyiz isteminin yukarıda açıklandığı gibi kesinlik nedeniyle REDDİNE, karar düzeltme peşin harcının istek halinde iadesine, 10.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.