Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/2814 Esas 2017/9077 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili dava dilekçesinde; ... ili, ... ilçesi, Karşıyaka mahallesi 234, 235, 236, 237, 238, 239 ve 240 adada yer alan taşınmazlara ait “yönetim planlarının” usûle ve kanunların emredici hükümlerine aykırı olarak düzenlendiğini, bir belgenin yönetim planı vasfını haiz olmasının tüm malikle tarafından imzalanması şartına bağlı olduğunu, birden çok ada ve parselin birleşmesi ile oluşan yerleşkede malik olan müvekkilinin 27/04/2006 tarihli yönetim planında imzasının olmadığını, bir kısım malik tarafından hazırlanan yönetim planında kendi isminin yanında yer alan imzanın müvekkiline ait olmadığını, müvekkilinin taraf olmadığı bir sözleşme ile çeşitli sorumluluklar altına sokulduğunu ve maddi olarak mağdur edildiğini, hukuken geçerli olmayan belgeye dayanılarak aidat toplanıldığını bildirerek 27/04/2006 tarih ve 6532 yevmiye numaralı yönetim planının yok hükmünde olduğunun tespiti ile iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunun 28"inci maddesinin; "Yönetim planı; yönetim tarzını, kullanma maksat ve şeklini yönetici ve denetçilerin alacakları ücreti ve yönetime ait diğer hususları düzenler. Yönetim planı, bütün kat maliklerini bağlayan bir sözleşme hükmündedir." hükmünü amir olduğu, taraf beyanları, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamından davacının iddialarının yeniden yargılamayı gerektirecek hususları içermediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; yönetim planının iptali istemine ilişkindir.
Dosya kapsamından, dava konusu sitenin birden fazla parsel üzerinde kurulu olup, Kat Mülkiyeti Kanununda Değişiklik Yapılmasına İlişkin 5711 sayılı Kanunun 22. maddesi ile Kat Mülkiyeti Kanununa eklenen 66. ve devamı maddelerinde düzenlenen Toplu Yapılara İlişkin Özel Hükümler uyarınca sitede henüz toplu yapı yönetimine geçilmediği anlaşılmaktadır. Bu nedenle, uyuşmazlığın çözümünde Kat Mülkiyeti Kanunu hükümlerinin değil, genel hükümlerin uygulanması gerekmektedir. Buna göre görev hususu da genel hükümler uyarınca belirlenmelidir.
Hukukî uyuşmazlıklarda asliye hukuk mahkemelerinin görevi asıl, sulh hukuk mahkemesinin görevi ise istisnadır. Özel bir kanun hükmü ile açıkça sulh hukuk mahkemesinde bakılacağı bildirilmeyen bütün dava ve işler asliye hukuk mahkemesinde görülür. Bu nedenle; mahkemece, asliye hukuk mahkemesinde bakılmak üzere dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi gerekirken, davanın esası hakkında hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde iadesine 07/11/2017 günü oy birliği ile karar verildi.