Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2014/8497 Esas 2015/2061 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/8497
Karar No: 2015/2061
Karar Tarihi: 30.03.2015

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2014/8497 Esas 2015/2061 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararı, Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu'nda yapılan değişikliklerle birlikte alacak davalarında kesinlik sınırı ve yeniden değerleme oranının dikkate alınması gerektiğini belirtmektedir. Kararda, alacağın tamamının dava edilmesi halinde temyiz hakkı bulunmayacağı, ancak kesinlik sınırının üzerinde kalan miktar için temyiz yoluna başvurulması halinde davacı tarafın katılma yolu ile temyiz hakkının saklı olduğu ifade edilmektedir. Karar, konuyla ilgili bir davada, reddedilen miktar yönünden davacı vekilince yapılan temyiz isteminin kesinlik sınırının altında kalması nedeniyle reddedilmesi gerektiğini açıklamaktadır. Kanun maddeleri ise HUMK'nın 427/4. maddesi ve Ek-Madde 4, 5236 sayılı Kanunun 19. maddesidir.

23. Hukuk Dairesi 2014/8497 E. , 2015/2061 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi(Ticaret Mahkemesi Sıfatıyla)

-KARAR-

5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında (2014 yılı için 1.890,00 TL’dir.)
HUMK"nun, 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/4 ncü madde hükmüne göre alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde, asıl istemin kabul edilmeyen bölümü, anılan kesinlik sınırını geçmeyen davacı tarafın, temyiz hakkı bulunmamakta ise de, davalı tarafça,kesinlik sınırı üzerinde kalan miktara yönelik temyiz yoluna başvurulması halinde ,davacı tarafın, katılma yolu ile temyiz hakkı saklıdır. Somut olayda, dava dilekçesinde, 2.791,25 TL.nın tahsili istenilmiş olup, mahkemece, 1.000,00 TL.sının tahsiline dair verilen karar, reddedilen miktar yönünden davacı vekilince temyiz edilmiştir. İstemin reddedilen kısmı, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı gibi, temyizin katılma yolu ile temyiz de olmamasına göre, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 30.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.