5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/14732 Esas 2020/11989 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14732
Karar No: 2020/11989
Karar Tarihi: 30.09.2020

5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/14732 Esas 2020/11989 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve temyiz edilen kararda, sanığın 5607 Sayılı Kanuna aykırılık suçundan mahkumiyetine hükmedildiği belirtiliyor. Katılan vekilinin temyiz isteminden vazgeçtiği anlaşıldığı ve sanığın temyiz isteğinin reddedilmediği ifade ediliyor. Ancak, daha sonra yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 61. maddesi ve 5607 sayılı Kanun'un 3/22. maddesine eklenen hükümlerin sanık lehine olduğu belirtiliyor. Bu nedenle, yerel mahkemenin sanığın hukuki durumunu yeniden değerlendirmesi gerektiği ve kararın bozulması gerektiği sonucuna varılıyor. Detaylı olarak kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir: 7242 sayılı Kanun'un 61. maddesi, 5607 sayılı Kanun'un 3/22. maddesine eklenen \"Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir.\" şeklindeki hükmü içermektedir. Yine aynı Kanun'un 62. maddesi ise 5607 sayılı Kanun'un 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca etkin pişmanlık uygulamasının kovuşturma aşamasında olanaklı hale geldiğini düzenlemektedir. Bunun yanı sıra, 5237 sayılı TCK'nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Kanun'un 63. maddesi ile 5607 sayılı Kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası da uygulanma koşullarının araştırılması gerektiğini bel

19. Ceza Dairesi 2019/14732 E. , 2020/11989 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Katılan vekilinin temyiz istemine ilişkin olarak;
Katılan vekili 11.08.2014 tarihinde tebliğ edilen hükmü, 14.08.2014 tarihinde temyiz etmiş ise de 25.09.2014 havale tarihli dilekçesi ile temyiz isteminden vazgeçtiği anlaşılmakla, dosyanın incelenmeksizin mahalline gönderilmek üzere, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,
II- Sanığın temyiz istemine ilişkin olarak;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre katılan vekilinin temyizden vazgeçtiği anlaşılmakla sanık temyizinin hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu kabul edilerek yapılan inceleme;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun"un 61. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"un 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklinde düzenlemenin sanık lehine hükümler içerdiği, yine aynı Kanun"un 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Kanun"un 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Kanun"un 63. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"a eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası mucibince ilgili hükümlerin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı araştırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yerel mahkemece yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olmakla, sair yönleri incelenmeyen HÜKMÜN, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 30.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.