Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/992 Esas 2021/1806 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/992
Karar No: 2021/1806
Karar Tarihi: 18.02.2021

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/992 Esas 2021/1806 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, marka hakkına tecavüz suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmünün temyiz edilmesi üzerine inceleme yapmıştır. Dosyayı inceleyen mahkeme, başka nedenlerin bulunmaması nedeniyle temyiz isteğini reddetmiş ve hüküm esasına geçmiştir. Ancak, uzlaşma teklifinin yasal olarak geçerli olmadığına ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nda değişiklik olması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olması sebebiyle uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması dikkate alınarak, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik CMK'nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunlu tutulmuştur. Bu nedenle, hüküm bozulmuş ve dosya yargılamanın bozma öncesi aşamasından başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere mahkemeye gönderilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ve CMK'nin 253. ve 254. maddeleri ile 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7. maddesi ve 61/A maddesi gösterilmiştir.

19. Ceza Dairesi 2019/992 E. , 2021/1806 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Uzlaşma teklifinde bulunulduğu tarihte uzlaşma hükümlerinin uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde, kollukta düzenlenen matbu form üzerinde katılan vekili uzlaşmayı kabul etmediğine dair seçeneği imzalamışsa da, bir hakkın doğmadan önce kullanılması söz konusu olamayacağından, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 18/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.