10. Ceza Dairesi Esas No: 2016/2747 Karar No: 2018/5002 Karar Tarihi: 18.06.2018
Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2016/2747 Esas 2018/5002 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçundan önce verilen cezasının infazı sırasında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle yeni bir mahkumiyet hükmü kurduğunu belirtti. Bu hükmün itiraza tabi olduğunu ve dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iade edilmesi gerektiğini açıkladı. Kanun maddeleri 765 sayılı TCK'nın 404/2, 81/2, 59 ve 647 sayılı Kanun'un 4. maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nın 191/1-2 maddeleri olarak belirtildi.
10. Ceza Dairesi 2016/2747 E. , 2018/5002 K.
"İçtihat Metni"
Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma Hüküm : Uyarlama üzerine verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet
Dosya incelendi. GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı 765 sayılı TCK"nın 404/2, 81/2, 59 ve 647 sayılı Kanun"un 4. maddelerine göre verilen 19/04/2004 tarihli ilk hükmün, Dairemizin 05/07/2005 tarihli kararı ile bozulmasından sonra, sanığın 5237 sayılı TCK"nın 191/1-2 maddeleri uyarınca 1 yıl hapis cezası ile tecziyesiyle birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin 30/11/2005 tarih ve 2005/729-633 sayılı kararın temyiz edilmeksizin 08/03/2006 tarihinde kesinleştiği, hükmün infazı aşamasında 5560 sayılı Yasa ile TCK"nın 191. maddesinde yapılan değişiklikler gerekçe gösterilerek, 24/05/2007 tarihinde yapılan uyarlama sonucu doğrudan verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine, incelemeye konu 19/01/2010 tarihli mahkûmiyet hükmünün kurulduğu anlaşılmakta olup, infaz aşamasında uygulanan kanun maddesindeki değişiklikten dolayı lehe kanunun belirlenmesi konusunda verilen kararların itiraza tabi olduğu hususunda kuşku bulunmamaktadır. Anlatılan nedenlerle, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 98 ve 101. maddeleri uyarınca infaza yönelik olarak verilen 19/01/2010 tarihli kararın 5275 sayılı Kanun’un 101/3. maddesi uyarınca temyiz yasa yoluna değil, itiraz yasa yoluna tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 264/2 maddesi uyarınca itirazla ilgili kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 18/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.