Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/3352 Esas 2018/15959 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3352
Karar No: 2018/15959
Karar Tarihi: 19.12.2018

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/3352 Esas 2018/15959 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, müşteki ile iş hanında bulunduğu sırada, müştekinin cep telefonunu görüşme yapmak üzere isteyip geri getirmediği eylemi nedeniyle hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, suçun 5237 sayılı TCK'nın 141/1 maddesinde yazılı hırsızlık suçuna ait olduğunu tespit etmiştir. Sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyetinin mevcut olan sabıkalarına dayanmadığı anlaşıldığından, tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği sonucuna varılmıştır. Anayasa Mahkemesi'nin 5247 sayılı TCK'nın 53/1 maddesi hakkında verdiği karar da dikkate alındıktan sonra, mahkumiyet kararı uygun görülmüştür.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1 maddesi: \"Bir kimsenin bir eşyasını veya üzerindeki hakkını hukuka aykırı olarak elinden almak veya ona zorla kendi üzerine bıraktırmak hırsızlık suçudur.\"
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b maddesi: \"Hırsızlık suçlarından olan, 141. maddede tanımlanan hırsızlık suçu, gece vakti veya herhangi bir gizlenme veya sahtekarlık vasıtası kullanarak işlenirse nitelikli hırsızlık suçunu oluşturur.\"
- 5247 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1 maddesi: \"

2. Ceza Dairesi 2017/3352 E. , 2018/15959 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, müştekiyle iş hanında bulunduğu sırada, katılanın cep telefonunu görüşme yapmak üzere isteyip tekrar getirmemesi şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerekirken, aynı Yasa"nın 141/1. maddesi ile uygulama yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK"nın 141/1 maddesinde yazılı hırsızlık suçuna ait olduğu ve CMK"nın 253. maddesinde 6763 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının ve sanığın başkada tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, öncelikle tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 19/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.