Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/28251 Esas 2020/864 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde iş sözleşmesinin haksız feshedildiği 10.04.2014 tarihine kadar pompacı olarak çalıştığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının işi kendisinin terkettiğini, hafta tatilini ve yıllık izinlerini kullandığını, fazla çaışma yapmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 26. maddesi “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.Davacı vekili dava dilekçesinde davacının yaz aylarında 08.00-20.00 saatleri arasında 12 saat çalıştırıldığını, kış döneminde 4 ay süreyle 08.00-19.00 saatleri arasında günlük 11 saat çalıştırıldığını belirterek fazla mesai alacağı talep etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre davacının 12 saat esasına göre haftanın 6 günü çalıştığı, 1,5 saat ara dinlenme ile haftalık 18 saat fazla çalışma yaptığının kabulü ile hesaplama yapılmıştır. Her ne kadar mahkeme tarafından bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulmuş ise de dava dilekçesindeki beyanla hesaplamalar bir arada değerlendirildiğinde davacının talebinin aşıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda yapılması gereken kışın 08.00-19.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılması gerekirken tüm dönem haftalık 18 saat fazla çalışma yaptığının kabulü isabetsiz olmuştur.Ayrıca davacı 2014 yılı Mart ayı ücreti ile Nisan ayından 10 günlük ücret alacağının ödenmediğini belirterek ücret alacağı talep etmesine rağmen işten ayrılış bildirgesinde çıkış tarihinin 21.04.2014 tarihi olarak beyan edilmiş olması nedeniyle Nisan ayından 10 gün yerine 21 günlük ücret alacağı bulunduğu gerekçesiyle yapılan hesaplama ile hüküm kurulması da talebi aşar mahiyette olup bozma sebebidir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 21.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.