Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/35652 Esas 2017/313 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık müdafii yüze karşı 09/10/2013 tarihinde kurulan hükmü süresinden sonra 21/10/2013 tarihinde temyiz etmiş ise de, temyiz süresinin son günü olan 16/10/2013 günü ve 1 gün sonrası bayram tatiline rastladığından ve 5271 sayılı CMK"nın 39/4. maddesi uyarınca temyiz süresi tatilin son gününün ertesi günü biteceğinden sanık müdafiinin hükümleri süresinde temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Gerekçeli karar başlığında, 01/07/2013, 08/07/2013 şeklinde yanlış yazılan suç tarihinin mahallinde 15/05/2013 olarak düzeltilmesi mümkün görülmüş; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığa soruşturma aşaması için yargılama gideri olarak yükletilen zorunlu müdafiilik ücretinin, 5271 sayılı CMK"nın 101/3. maddesi uyarınca soruşturma aşamasında yapılan sorgusu esnasında mahkemece sanığı savunmak üzere bir avukatın görevlendirilmesinden kaynaklandığı ve yasal zorunluluğa dayanması, yine kovuşturma aşamasında mahkemece yasal zorunluluk bulunmadığı halde ...."ya yazı yazılmak suretiyle sanığa avukat görevlendirildiği, ayrıca ileride haksız çıkması durumunda müdafii ücretine hükmedileceğine ilişkin yasal ihtaratta bulunulması gerektiği halde, sanığa bu ihtarat yapılmadan yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanığa yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi nedenleriyle, zorunlu müdafi için ödenen avukatlık ücretinin sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından "soruşturma aşamasında zorunlu müdafii ücreti olan 182 TL, kovuşturma aşamasında müdafii ücreti 310 TL yargılama giderinin sanıktan alınarak Hazineye irat kaydına"" ibaresinin çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/01/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.