Silahla tehdit - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/3049 Esas 2017/4819 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/3049
Karar No: 2017/4819

Silahla tehdit - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/3049 Esas 2017/4819 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mağdurları silahla tehdit ettiği suçlamasıyla yargılandığı davada, mahkeme tarafından suçun sübutu kabul edilerek, TCK'nun ilgili maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezasına mahkum edildi. Sanık ve müdafiinin ceza miktarı ve süre yönünden yasal şartları taşımayan duruşmalı inceleme istemi reddedildi. Deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun niteliği tayin edildi ve cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınarak hüküm verildi. Sanık ve müdafiinin subuta, mahkumiyet için yeterli delil bulunmadığına ve haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelik itirazları reddedildi. Anayasa Mahkemesinin ilgili kararı nazara alındı ve TCK'nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm düzeltildi. Mahkeme kararında TCK'nun 106/2-a, 43/1, 62/1, 53/1-3, 54/1 maddeleri uygulanmıştır.

1. Ceza Dairesi 2016/3049 E. , 2017/4819 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
KATILANLAR : ..., ...
SUÇ : Silahla tehdit
HÜKÜM : TCK.nun 106/2-a, 43/1, 62/1, 53/1-3, 54/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1-) Sanık ve müdafiinin, ceza miktarı ve süre yönünden yasal şartları taşımayan duruşmalı inceleme isteminin CMUK.nun 318. maddesi uyarınca reddine,
2-) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ...’nın mağdurlar ... ve ...’yu silahla tehdit suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve müdafiinin subuta, mahkumiyet için yeterli delil bulunmadığına, haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine ve eksik incelemeye; Cumhuriyet savcısının TCK.nun 43. maddesinin uygulanmaması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle;
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama, yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasındaki 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3 maddelerinin tatbikine" yazılmak suretiyle DÜZELTİLEN, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 06.12.1017 günü oybirliği ile karar verildi.