Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/2674 Esas 2019/12233 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ile davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili, davalıların sürücüsü, maliki olduğu araç ile müvekkilinin sevk ve idaresindeki motosikletin karıştığı trafik kazası sonucunda yaralandığını belirterek, fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmak kaydı ile 2.500,00 TL tedavi giderine ilişkin maddi tazminat ile 7.500,00 TL manevi tazminatın davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulü ile 84,00 TL maddi tazminatın 08/06/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, 3.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 29/03/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ile davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davalı ... ile ... Maden. Nak. Akar. Oto. Turz. İnş. İth. İhr. Tic. Ltd. Şti. vekilinin maddi tazminata ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde; 6100 Sayılı HMK"nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Mahkemece davacı lehine 84,00 TL maddi tazminata hükmetmiştir.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden temyiz eden davalı aleyhine hüküm altına alınan davacı adına hükmedilen maddi tazminat bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden; davalı aleyhine hüküm altına alınan davacı adına hükmedilen maddi tazminata ilişkin temyiz istemlerinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacı vekili ile davalı ... vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı ... vekilinin hükmedilen maddi tazminata ilişkin temyiz itirazlarının kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekili ile davalı ... vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 8,50 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, aşağıda dökümü yazılı 151,93 TL kalan onama harcının temyiz eden davalı ..."den alınmasına 19/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.