2. Ceza Dairesi Esas No: 2019/9539 Karar No: 2019/17729 Karar Tarihi: 13.11.2019
Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9539 Esas 2019/17729 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Çocuk Mahkemesinde görülen bir dava sonucu, suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından mahkumiyet hükümü verildi. Ancak mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasına yönelik temyiz istemi, kanun gereğince reddedildi. Hırsızlık suçuna ilişkin temyiz itirazları ise haklı bulunmadı ve mahkumiyet hükümü onandı. Kararda, hırsızlık suçu için 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinin uygulanması gerektiği belirtilerek, kanunun 142/1-e maddesinin ceza sınırlarının aynı olması nedeniyle etkisiz kılındığı ifade edildi. Detaylı açıklama için kanunların 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b ve 142/1-e maddeleri okunabilir.
2. Ceza Dairesi 2019/9539 E. , 2019/17729 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi SUÇA SÜRÜKLENEN ÇOCUK : ... SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; 1) Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik suça sürüklenen çocuğun temyiz isteminin incelenmesinde, 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından suça sürüklenen çocuğun temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 2) Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik suça sürüklenen çocuğun temyiz isteminin incelenmesinde, Suça sürüklenen çocuğun, temyiz dışı diğer suça sürüklenen çocuklar ... ve ... ile birlikte çocuk oyun parkında bulunan müştekiye ait kilitli olan boks makinesinin asma kilidini kırarak makine içerisinde bulunan paraları çalmak isterken müştekinin bağırması sonucu korkup kaçmaları sonucu teşebbüs aşamasında kalan eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun’un 142/1-e maddesi gereğince uygulama yapılması, her iki bendde öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının aynı olması nedeniyle sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 13/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.