Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2014/5749 Esas 2015/1206 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Bakırköy 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 24/12/2013
NUMARASI : 2011/504-2013/545

Davacı L.. Ş.. vekili Avukat Mustafa tarafından, davalı I.. Ş.. aleyhine 20/10/2011 gününde verilen dilekçe ile savunma sınırının aşılması nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 24/12/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, savunma sınırının aşılması yoluyla kişilik haklarına saldırıdan dolayı uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm; davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı aleyhine şiddetli geçimsizlik nedeniyle boşanma davası açtığını, davalının cevap dilekçesinde kendisine karşı ağır ve mesnetsiz iftiralarda bulunduğunu belirterek, kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat talebinde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda; davalının boşanma davasına verdiği cevap dilekçesinde kullandığı kelimelerle savunma sınırlarını aştığı ve davacının kişilik haklarına saldırıda bulunduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; kişilik haklarına saldırı olduğu kabul edilen ifadelerin rastgele ortaya atılmadığı, davacı tarafından davalı aleyhine şiddetli geçimsizliğe dayalı olarak açılan boşanma davasına cevaben ileri sürüldüğü, davalının cevap dilekçesiyle asıl kusurlunun karşı taraf olduğunu ispatlamaya çalışarak, maddi ve manevi tazminat talep ederek, çocukların velayetinin kendisine verilmesini istediği anlaşılmaktadır.
İddia ve savunma hakkının üstünlüğü ilkesi gereğince, davanın görülmesi sırasında tarafların veya avukatlarının mahkemeye sundukları dilekçeler, kanıtlar veya yaptıkları açıklamalar savunma sınırlarını aşmadığı takdirde Borçlar Yasası"nın 49. maddesi kapsamında değerlendirilemez ve haksız eylem olarak nitelendirilmez.
Mahkemece, boşanma davasında iddia ve savunma sınırları içerisinde sunulan kanıtların, davacının kişilik haklarına saldırı oluşturmayacağı benimsenerek istemin tümden reddedilmesi gerekirken, yerinde olmayan yazılı gerekçeyle davalının manevi tazminat ile sorumlu tutulmuş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.